44تكريم قبور بزرگان دين و چهره‌هاى برجسته، امرى طبيعى و متداول و به عنوان يك حسنه در ميان مسلمانان جارى بوده است و مخصوص شيعه نيست. وقتى نسبت به افرادى نسبتاً عادى چنين احترامى مى‌شده و مى‌شود، نسبت به پيامبر خدا و ائمۀ معصوم و امام‌زادگان به طريق اولى جايز و مناسب است. در «الغدير»، در بخشى مفصل، نمونه‌هاى فراوانى از منابع اهل‌سنت نقل شده كه به زيارت اصحاب، بزرگان، علما، راويان و فقيهان مى‌رفته‌اند و آنان قبورى داشتند كه مورد توجه بوده است، مثل قبر بلال در دمشق، قبر سلمان در مدائن، قبر طلحه و زبير در بصره، ابوايوب انصارى كه در روم درگذشت، مشهد رأس‌الحسين در مصر، قبر عمر بن عبدالعزيز در دير سمعان، قبر ابوحنيفه در اعظميّۀ بغداد، قبر مالك بن انس در بقيع، معروف كرخى در بغداد، شافعى در مصر، احمد بن حنبل در بغداد. 1
بحثِ «آداب زيارت» كه در منابع اهل‌سنت هم آمده است، گواه ديگرى در رواج اين سنت دينى از ديرباز بوده كه مورد وفاق و قبول علماى مذاهب بوده و دربارۀ آن تأليف‌هاى مستقلى وجود دارد و برخى تا 36 مورد براى آداب زيارت بيان كرده‌اند. 2
رواج زيارت بين مسلمانان به عنوان يك «سيرۀ متشرعه»، از مستندات مشروعيت و جواز و استحباب اين عمل است. اين زائران، افراد بى‌سواد و بى‌خبر از دين و روايات هم نبوده‌اند، تا برخى به آنان نسبت جهل و خرافه بدهند. ميان آنان تعداد فراوانى از علما و پيشوايان مذاهب بوده كه مقتداى مردم محسوب مى‌شدند. ناقلان روايات و نمونه‌هاى تاريخى هم اغلب علما و پيشوايانى بوده‌اند كه با نقل خود بر آن عمل صحّه گذاشته و پسنديده‌اند و در فضيلت آن مزارها و مدفونين آن حرم‌ها داد سخن داده‌اند. پس مى‌توان گفت همۀ مسلمانان در همۀ دوران‌ها بر اين موضوع، اتفاق‌نظر داشته‌اند و اين بيانگر نوعى اجماع ثابت و محقق ميان طبقات مسلمين بوده است. با توجه به مطالب ياد شده، چه ارزش و اعتبارى براى سخنان و عقايد «ابن‌تيميه» و پيروان او باقى مى‌ماند؟!