40توسل مى‌نمودند و از اين طريق، به خداوند تقرب مى‌جستند. اين، اختصاص به شيعه ندارد و علماى بزرگ اهل‌سنت هم در قرن‌هاى متمادى در تأليفات خود پيرامون زيارت، بحث‌هاى فراوان كرده‌اند. علامه امينى در دائرةالمعارف عظيم و درياىِ عميق «الغدير» خود، در جلد پنجم، به عنوان نمونه، كلماتِ بيش از 40 نفر از علماى مذاهب اربعۀ سنت را در مورد زيارت پيامبر و دعا نزد قبر آن حضرت و آداب زيارت و ورود به مدينه و ادبِ ديدار و كيفيتِ سلام بر آن حضرت و پيوند دادن زيارت پيغمبر با اعمال حج و عمره و... نقل كرده و حتى نام برخى از تأليفاتِ علماى اهل‌سنت را كه مستقلاً در باب زيارت و آداب آن نگاشته‌اند. در كتاب خود آورده است و پاسخى دندان‌شكن به ياوه‌هاى «ابن‌تيميه» و وهابيان داده است.
در زيارت، اگر زيارتِ شهيد است، احياى فرهنگ شهادت است، اگر زيارت عبد صالح خداوند است، تجليل از صلاح‌ها و اصلاح‌ها و عبوديت‌هاست. اگر زيارتِ‌پيامبر و امام است، تجديد عهد و تحكيم ميثاق با «ولايت» و مقام رهبرى است.
زيارت، يا تجديد عهد با «خط امامت» است، يا ميثاق با «خون شهيد» است، يا پيمان با «محور توحيد» و بيعت با «رسالت» و «وحى» است.
امام‌رضا(ع) فرموده است:
«إِنَّ لِكُلِّ إِمَامٍ عَهْداً فِى عُنُقِ أَوْلِيَائِهِ وَ شِيعَتِهِ وَ إِنَّ مِنْ تَمَامِ الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ وَ حُسْنِ اْلأَدَاءِ زِيَارَة قُبُورِهِمْ فَمَنْ زَارَهُمْ رَغْبَةً فِى زِيَارَتِهِمْ وَ تَصْدِيقاً بِمَا رَغِبُوا فِيهِ كَانَ أَئِمَّتُهُمْ شُفَعَاءَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ». 1
يعنى:
«براى هر امامى بر گردن شيعيان و هوادارانش پيمانى است و از جملۀ وفا به اين پيمان، زيارت قبور آنان است. پس هركس از روى رغبت و پذيرش، آنان را زيارت كند، امامان در قيامت شفيع آنان خواهند بود».
بر اساس همين وفاى به عهد است كه شيعه همواره در احياى نام و ياد و زيارت