39شرافت و فضيلت و بركتى پيدا مى‌كند كه از قبل نداشته است و از اين‌رو، احترامش لازم و اهانتش حرام مى‌گردد.
از جمله احترامات، آهنگ زيارت آن كردن و بناى قبّه و بارگاه و ضريح و... است براى آسايش و بهره‌ورى زائران، و از جمله اهانت‌ها، ويران كردن و با خاك يكسان نمودن و آلوده ساختن و... است.
وقتى خداوند، يك سنگ را (مقام ابراهيم) كه هنگام بناى كعبه زير پاى ابراهيم خليل‌الرحمن قرار گرفته محترم شمرده و آن را «مصلاّ» قرار مى‌دهد 1 براى مدفن جسد ابراهيم يا محلّ دفنِ سرور و سالار انبيا احترامى قرار نخواهد داد؟..». 2
آرى... بزرگداشتِ آنكه خدا تعظيمش كرده، طاعت و عبادت و تعظيم خداوند و خضوع در برابر اوست. اگر مدفن انبيا و اوليا، شرافت يافته، به خاطر آن است كه اجساد پاك و اجسام مطهر و شريفِ اين پاكان و معصومين را در بر گرفته است.
سيرۀ سَلَفِ صالح
زيارت، تجليل از فضيلت‌هاى بزرگان و احياى ارزش‌هاى آنان و گرامى‌داشت خاطرۀ آن اسوه‌هاى انسانيت و نمونه‌هاى پاكى‌هاست.
خردمندان عالم را هم بنا بر اين بوده و بر اين است كه از بزرگان خود، به شيوه‌هاى گوناگون تجليل كنند كه زيارت هم يكى از اين روش‌هاست. تجليل از روح‌هاى متعالى، نشان تعالى روح انسان است.
مسلمانان هم از صدر اسلام تاكنون، نسل در نسل، از همۀ طبقات و اقشار، قبرهايى را كه در بردارندۀ پيامبرى يا امام پاكى يا ولىّ صالحى يا بزرگى از بزرگان دين بوده، زيارت مى‌كرده و گرامى مى‌داشته‌اند. به خصوص نسبت به زيارت قبر رسول گرامى اسلام بيش از همه شرافت قائل بوده و با صرف پول‌ها و تحمل هزينه‌ها و مشقت‌ها و پيمودن راه‌هايى به زيارت مى‌رفتند و نزد مرقد آن پيامبر دعا كرده و تبرك مى‌جستند و