349عمر بر همين عهد و پيمان استوار بماند. ¹

سپس رو به قبر پيامبر زيارت بخواند (متن زيارت را نقل كرده‌اند:

السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نَبِىّ الله وَرَسُولَه...) . بعد از آن، رو به قبله دعاهايى بخواند كه نقل شده، سپس سراغ منبر پيامبر برود، آن را لمس كند، تبرك بجويد و دست‌هايش را به صورت و چشمانش بكشد. اين آداب، نشان دلدادگى و محبت است، زيارت هم قلمرو عشق و وادى دل است و زائر، اينگونه جذبۀ درونى خود را ابراز مى‌كند.

شهيد ثانى مى‌گويد: زائر در حال زيارت، رو به مَزور بايستد، با حالت دعا تضرّع كند، سمت راست و سپس سمت چپ صورت را بر قبر بگذارد، دعا كند و از خدا حاجت بطلبد و به صاحب قبر توسل جويد تا خدا حاجتش را برآورد و او را مشمول شفاعت گرداند و در دعا اصرار و مبالغه كند، آنگاه به طرف بالاى سر برود و رو به قبله دعا بخواند. ²

كيفيت ايستادن كنار قبر و نحوۀ زيارت، بايد گوياى ادب زائر باشد. در حالات حضرت‌رضا(ع) آمده است كه وقتى مى‌خواست از قبر حضرت‌رسول وداع كند، و براى اعمال عمره به مكه رود، كنار قبر پيامبر آمد، در طرف بالاى سر ايستاد، مشغول نماز شد، سپس شانۀ چپ را به قبر چسباند و نزديك يكى از ستون‌ها چند ركعت نماز خواند. ³ شبيه اين رفتار، در حديثى از امام‌صادق(ع) نقل شده كه چنين توصيه فرمود. ⁴ علامۀ مجلسى در مورد برخى از اين نقل‌ها مى‌افزايد: گرچه پشت به پيامبر كردن هنگام دعا، به ظاهر نوعى خلاف ادب به شمار مى‌رود، ولى وقتى توجه به خدا باشد و قصد زائر، پشت گرمى به حضرت‌رسول9 باشد، اشكالى ندارد. كنار قبر ايستادن و تكيه بر قبر كردن و دعاى رو به قبله، از امام‌سجاد(ع) و سيرۀ او هم نقل شده است. ⁵