290سلام بر بندگان برگزيدۀ خدا 1 و نيز سلام بر نوح، سلام بر ابراهيم، سلام بر موسى و هارون، سلام بر الياسين، سلام بر مرسلين و ديگر سلام‌ها در كتاب خداوند مطرح است، و سلام، نام خداوند است. 2
سلام، ابراز دوستى و خيرخواهى و طلب سلامتى و رمز محبت و علاقه و پيوند و چراغ سبز آشنايى است و نشان دهندۀ پيوند بين زائر و مزور و ارتباط ايمانى و فكرى ميان آن دو است.
حضور بر مزار امام، و سلام دادن، نوعى شعار به نفع جبهۀ حق است كه در وجود امام، تجلّى يافته و نوعى تقويت جناح ايمان و هبستگى با خط پاكى و تقواست.
در زيارتنامه‌ها، سلام بر فرشتگان مقرّب پروردگار، سلام بر انبياى بزرگ الهى، سلام بر ملائكۀ موكّل از سوى خداوند بر مشاهد شريفه، سلام بر آدم و نوح و ابراهيم و.. رسولان ديگر داده مى‌شود. اين، علاوه بر اعتقاد به وجود پيوند و ربط، ميانِ «خدا-انبيا و اوصيا - فرشتگان» اعلام ارتباط بين مسلمان زائر با اين جهان ملكوت و بيان همبستگى عملى با اين جريانِ حق تاريخى و اسوه‌يابى و الگوگيرى از آنان است.
در زيارت‌ها، زائر، گاهى سلام خويش را نثار امام شهيد و حجت پروردگار مى‌كند، گاهى هم سلام خدا و رسول و اوليا و فرشتگان را به عنوان تحيت، تقديم مى‌دارد. جملۀ «السلام عليك»، در خطاب به شخصيت‌هاى مورد زيارت، فراوان به چشم مى‌خورد و به دنبالِ اين جمله، اوصاف و فضايل و مناقب و برجستگى‌هاى آن شخص مطرح مى‌شود. سلام، بهانه‌اى است براى ستايش مقامات بلندِ امام و پيامبر، سلام، تيتر و سرفصل اشاره به شايستگى‌هاى آن بزرگان است.
در پى اين تكيه كلام، كه «ترجيع‌بندِ» منشورِ عميقِ زيارتنامه‌ها محسوب مى‌شود، يك دنيا معارف دين و تاريخ زندگى و كمالات روحى و فضيلت‌هاى معروف و شناخته شدۀ ائمه ذكر مى‌شود.