251شاهرودى، از آن جمله‌اند. مرحوم آيةالله شاهرودى بيش از 40 سفر، پياده به كربلا رفته و همراه اين كاروان‌ها بوده است. پيرمردانى در اين كاروان‌ها هستند كه در راه، پايشان آبله مى‌زند و 4-5 ساعت پياده مى‌روند، ولى به عشق حسين(ع) تحمل مى‌كنند و احساس درد نمى‌كنند. 1
آنچه در راه هدف خسته نگردد هرگز
پاى پرآبله و باديه‌پيماى من است
مرحوم شهيد آيةالله حاج‌آقا مصطفى خمينى هم در كاروانى 40-50 نفره در اين راهپيمايى پياده به‌سوى كربلا شركت مى‌كرد. به نقل يكى از مدرسين عالى‌قدر حوزه: (دربارۀ شهيد حاج‌آقا مصطفى)
«هر زمانى كه ايام به‌خصوص امام‌حسين(ع) پيش مى‌آمد، ايشان وعده‌اى از دوستان همانطور كه معمول بود، به صورتِ پياده، از نجف اشرف به كربلا مى‌آمد، با اينكه فاصله تقريباً 14 يا 15 فرسخ بود، لكن همۀ اين 14-15 فرسخ را در ظرف دو سه روز و پياده مى‌آمدند تا ثواب زيارتِ امام‌حسين را پياده كسب كرده باشند و اين معنى، در هر سال چند مرتبه تكرار مى‌شد...». 2
روحانى اين كاروان‌ها، معمولاً سادات هستند. مردم عراق و اهل‌كوفه و عشاير، احترام عجيبى براى سادات قائل‌اند. علما هم در مسير نجف تا كربلا، با استفاده از فرصت‌ها و زمينه‌ها، از تبليغ و ارشاد و اقامۀ مجلس غفلت نمى‌كنند و در اين سفر و حركتِ صرفاً خدايى كه جنبۀ عرفانىِ نيرومندى دارد، به بهره‌رسانى به مردم علاقمند مى‌پردازند. مرحوم سيد محسن امين، در شرح حال خود مى‌نويسد:
«...در طول 10 سال و نيم كه در نجف بودم، زيارت‌هاى مخصوصۀ عاشورا و عيدين (قربان و غدير) و عرفه و اربعين، از من فوت نشد مگر اندكى. قبل از سفر پيش طلبكاران در بازار مى‌رفتم و حليّت مى‌طلبيدم. و علاقه داشتم به پياده زيارت كردن. گرچه ابتدا دشوار مى‌پنداشتم، ولى در اثر تجربه، دريافتم كه آسان است. جماعتى هم از اهل «جبل عامل» و نجف و ديگران، به دنبال من مى‌آمدند و پيروى