242
كعبه يا كربلا؟
على(ع) به كربلا گذر كرد، فرمود: «خوابگاه سواران و قتلگاه عشاق است. كوى شهيدانى كه گذشتگان از آنان پيشى نمى‌گيرند و آيندگان به آنان نمى‌رسند».
«مرّ علىٌ(ع) بكربلا، فقال: مناخُ ركّابٍ مصارعُ عشّاقٍ شهداء لا يسبِقُهم مَن كان قبلَهم ولا يلحقهم من بعدَهم». 1
زيارت قتلگاه عشاق، كرامت است و بوييدن «عطر شهادت» از تربت كربلا، احياگر جان و طراوت‌بخش روح است.
آن همه تأكيد امامان هم بر زيارت قبر سيدالشهدا، گوياى راز عظيمى است و آن همه پاداش فراوان و ثوابِ صدها حج و عمره براى زيارت مرقد حسين بن على(ع) نشانۀ غناى معنوى و ارجِ ملكوتىِ‌اين مزار با صفاست. خصوصاً زيارت خائفانه در عصر خفقان‌ها و محدوديت‌ها، چون عملى انقلابى و موضع‌دار و تعهدگرا و نشانۀ وفاى به عهد با اهل‌بيت، و ميثاق با خون مطهر «اولاد فاطمه» است، پاداش بيشترى دارد. از همينجاست كه: «كعبۀ اهل حقيقت، كربلاست»، و از همين روست كه «كربلاى حسين»، در موقعيت و حرمت و قداست و اجر، پهلو به پهلوىِ «كعبۀ خدا» مى‌زند... البته اين هم فضل و مكرمتى است خداداد، و كرم و فيضى است، نشأت گرفته از سرچشمۀ فياضِ پروردگار.
به پاس اين قداست و عظمت بود - و اينك نيز چنين است - كه زائران حسينى، براى بوسه‌زدن بر آستانِ وى و استشمام شميم نكوى تربت سيدالشهدا، تا آستانۀ مرگ هم كشيده مى‌شدند و شهيد مى‌گشتند.
براى خلفا، شگفت‌آورترين و تحمل‌ناپذيرترين كارها اين بود كه مى‌ديدند شيعيان، براى زيارت حسين بن على(ع) ارزشى چون زيارت خانۀ خدا را معتقدند و كربلا رفتن را همچون زيارتِ حج مى‌دانند.
اين فراز تاريخى، گوياى اين حقيقت است: