215و نيز فرموده است:
«اذا اردتَ انتَ قبرَ الحسين، فَزُرهُ واَنت كئيبٌ حزينٌ، مكروبٌ شُعثٌ غُبْرٌ، فانّ الحسينَ قُتل وهو كئيبٌ حزينٌ شعث مغبرٌ جائعٌ عطشان». 1
هرگاه خواستى حسين را زيارت كنى، او را در حالى زيارت كن كه افسرده و غمگين و ژوليده و غبارآلود باشى، چرا كه حسين، درحالى كشته شد كه پژمرده و غبارآلود و گرسنه و تشنه بود.
در حديث ديگر، امام‌صادق فرموده است: حسين بن على را در حال اندوه و حزن و رنج و خاك‌آلوده و پژمرده و گرسنه و تشنه زيارت كن:
«إذا أَرَدْت الحُسين فَزُره وأَنتَ حزينٌ مكروبٌ شُعثاً غُبراً جائعاً عَطشاناً». 2
داشتن چنين حالتى در زيارت، ترسيم و تجسيم حوادث روز عاشوراست و اينگونه به ديدار رفتن، نشانۀ آن شيفتگى قلبى و دلدادگى فراوان است، از اين‌رو اين غبار، خود، طراوت و پاكى است و اين آشفتگى و افسردگى، نشاط روح عاشق است.
از شيشه، غبار غم نمى‌بايد شست
امام‌صادق(ع) شيوۀ عملى جدش امام زين‌العابدين را مورد نظر قرار داده و به «ابوبصير» تعليم مى‌دهد كه قبل از زيارتِ‌حسين، سه روز روزه بگير و در آخرين شب -شب جمعه- پس از نماز شب به آسمان نگاه كن، آن شب را قبل از مغرب غسل كن، شب را با طهارت بخواب، و هنگامى كه خواستى به سوى مزار آن حضرت بروى، غسل كن، ولى عطر نزن، روغن نزن، سرمه نكش تا به قبر برسى. 4
حسين، عزيز همه است، در سوگ اين عزيز، و در زيارت خاك آن شهيد، زائر