83آفتاب را برگرداند تا على عليه السلام نماز عصر به جاى آوَرَد و به اين دليل در آن محل مسجدى بنا شد كه آن را رد الشمس مى‌نامند.
البته از صحت اين داستان آگاهى نداريم ولى آقاى دكتر شهيدى از قول مؤلف «تاريخ معالم‌المدينه» مى‌نويسد: آن را مسجد شمس مى‌گويند چون بر تپه‌اى قرار داشته و به سبب آن، هنگام طلوع خورشيد اوّلين محلى بوده كه نور خورشيد بر آن مى‌تابيده است و اين مسمّاى اين مسجد است.
به هر حال، در مسجد فضيخ نماز تحيّت خوانديم و روحانى كاروان تاريخچه‌اى از اين مسجد و محلّ بعدى، كه مشربۀ امّ ابراهيم است، بيان كرد و مصيبتى از حضرت رضا عليه السلام خواند. مشهور است كه مشربۀ امّ ابراهيم محلّ دفن مادر حضرت امام رضا عليه السلام است.
مشربۀ امّ ابراهيم
قبرستانى است در نزديكى مسجد فضيخ و محوطۀ وسيعى است با ديوارى در پيرامون آن و درى بسته با قفل و زنجير، كه مانع از ورود افراد مى‌شود. در علّت نامگذارى‌اش نوشته‌اند كه ماريۀ قبطيه، همسر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، ابراهيم را در اين‌جا به دنيا آورد و گفته‌اند كه باغى بوده سر سبز و پيامبر صلى الله عليه و آله در آن خمره‌هايى از آب نهاده بود براى نوشيدن مردمان و البته اكنون مانند بقيع قبرستانى است خشك و بى‌آب و كوچكتر از آن. از ديگر هنرمندى‌هاى وهابيان در تبديل باغ و بستان به زمين خشك و بى آب و علف،