53جانب مشركين مورد پذيرش قرار مى‌گرفته است.
اهميت اين كوه به جهت جنگى است كه در سال سوم هجرت، ميان مشركان و مسلمانان در دامنۀ آن رخ داد. در اين جنگ وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله با خبر شد كه كفار براى حمله به مسلمانان از مكه حركت كرده‌اند، با امّتش به مشورت پرداخت و پس از مشورت تصميم گرفت كه در خارج از مدينه، به مقابله با دشمنان بپردازد. تعداد مسلمانان را در اين جنگ حدود يك هزار نفر گفته‌اند كه حدود سيصد نفر آنان پس از جدايى عبداللّٰه ابن ابَىّ از لشگر اسلام، از پيغمبر صلى الله عليه و آله جدا شدند و تنها هفتصد نفر باقى ماندند و جمعيت سپاه كفر را بالغ بر سه هزار نفر گفته‌اند، آن هم با تجهيزاتى بيشتر و مهياتر از تجهيزات مسلمانان.
على‌رغم غلبۀ عِدّه و عُدّۀ كفار بر مسلمانان در اين جنگ، مسلمانان ابتدا پيروز شدند، ليكن زمانى‌كه تيراندازان مستقر در دامنۀ كوه عينين، كه در جلوى كوه احد قرار داشت، وظيفۀ خويش را، كه حفاظت از تنگۀ پشت اين كوه بود، به فراموشى سپردند. گروهى به سركردگى خالد بن وليد كه در آن زمان در ميان سپاه كفار بود، از پشت كوه عينين يا جبل الرماة به مسلمانان يورش برده و موجب شكست سپاه اسلام شدند.
پيغمبر صلى الله عليه و آله در اين جنگ آسيب فراوان ديد و گفتند كه لب و دندان مباركش جراحت برداشت و حتى در ميانۀ درگيرى و جنگ شايع شد كه آن حضرت به شهادت رسيده، ولى حضرت على عليه السلام تا