52كه به منطقه مى‌رسيم، در ابتدا كوه كوچكى قرار دارد كه بعضى آن را «اُحُد» مى‌پندارند. اما اين تپۀ كوچك «احد» نيست بلكه كوه «عَيْنَيْن» يا «جَبَل‌الرّماة» است و اين همان كوهى است كه پيغمبر صلى الله عليه و آله در جنگ احد پنجاه تيرانداز به فرماندهى عبداللّٰه بن جُبَير را بر آن گماشت تا از يورش غافلگيرانۀ مشركين پيش‌گيرى كنند. پس از اين كوه، تنگه‌اى وجود دارد و پشت اين تنگه كوهى و بلكه رشته كوهى است كه احُد نام دارد. طول اين رشته كوه را، كه شرقى - غربى است، بالغ بر هفت هزار متر گفته‌اند.
دليل نامگذارى آن را بعضى ويژگى‌هاى جغرافيايى اين كوه مى‌دانند و آن اين‌كه اين كوه در منطقه‌اى واقع شده كه در پيرامونش كوه بزرگ قابل توجه ديگرى وجود ندارد و در اين منطقه كوهى منفرد محسوب مى‌شود و البته بعضى نيز به‌واسطۀ استقرار مهاجرين و انصار در نزديكى آن، براى اين كوه فضيلتى قائلند و معتقدند نام احد كه نشان از ويژگى و انفراد اين كوه دارد، به اين خاطر به اين كوه داده شده كه پيغمبر در فضيلت اين كوه فرموده است: «كوه احد از كوهى است از كوه‌هاى بهشت و همچون درى است از درهاى بهشت.»
البته استناد نامگذارى اخير، محل ترديد است؛ زيرا از شواهد و قرائن، چنين بر مى‌آيد كه كوه احد در صدر اسلام از جانب مشركين نيز احد خوانده مى‌شده و اين مربوط به زمانى است كه مسلمين در اقليت بوده‌اند و نامگذارى‌هاى آنان معلوم نيست تا چه حد از