1) . الحيوان، ج1، ص388، و نيز، ج2، ص375؛ ج3، ص395 و....

2) . مصادر الشعر الجاهلى، ص139.

3) . الصراع بين الاسلام والوثنيه، ج1، ص13، چاپ دوّم. عبداللّٰه بن على القصيمى در كتاب «الصراع بين الوثنيّة والاسلام» كه از كينه توزانه‌ترين نگاشته‌هاى عليه شيعه است ذيل عنوان: القرآن صنائع منه ثلاثة أرباعه عند الشيعة. نوشته‌اند: شيعه بر اين باور است كه قرآن را بدان گونه كه خداوند آن را نازل كردهاست: ( \ كما انزله اللّٰه...) هيچكس جز امامان جمع نكرده‌اند و هر كس جز اين ادعا كند دروغ مى‌گويد، و نيز بر اين باور است كه نزد پيشوايان آنها «مصحف فاطمه» بوده است كه در آن مانند قرآن ما بوده است و سه برابر... شگفتا كه وى عبارت‌هاى برخى روايات «كافى» را با دخل و تصرّف آورده و به شيعه نسبت داده است، از قسمت اوّل ادّعا بر پايه دو روايت با تعبيرى كه آورده است و ما داخل پرانتز گذاشتيم و معنايش نه آن است كه وى فهميده است. از چگونگى اين روايات به تفصيل در مقامى ديگر سخن گفته‌ام (مجلّۀ علوم حديث شمارۀ 38 - 37، مقالۀ ميراث مكتوب علوى) امّا قسمت دوّم ادعا رواياتى است دربارۀ حجم مصحف فاطمه عليها السلام ، كه در همين نوشته آمده است و صريح است كه سخن از حجم فيزيكى آن است و مانند سازى آن به حجم فيزيكى قرآن مجيد از اين روى در برخى از آنها تصريح شده است كه «واللّٰه ما فيه من قرآنكم حرف واحد» امّا جناب قصيمى «قرآنكم» را «قرآننا» كرده و با تصرّفى نا بجا نتيجه‌اى واهى و زشت گرفته و به شيعه نسبت داده است، «چون غرض آمد هنر پوشيده شد» نقد عالمانه و ارجمند اين كتاب را بنگريد در كتاب «الدعوة الاسلامية للإمام الخنيزى». براى آگاهى از اين‌گونه كسان و آثارشان ر.ك: دفاع عن الكافى، ج2، ص353.