32است كه اگر جنگ بدون اجازۀ امام باشد تمام غنايم جنگى از امام است. و اگر با اجازه و با دستور امام باشد خمس آن براى امام مى‌باشد. بنابراين در صورت نخست كه تمام غنايم از آنِ امام است و در صورت دوم كه خمس آن براى امام مى‌باشد در هر دو صورت امام اختيار دارد تا در راهى كه مصلحت مى‌بيند هزينه نمايد و در صورتى كه خود مسلمانان و پيروانشان نيازمند باشند به آنان ببخشند و از آنان طلب ننمايند چنان‌كه دربارۀ پيغمبر صلى الله عليه و آله نيز چنين بوده است كه به آن اشاره كرديم و اين است معناى حليت خمس يا انفال و سرمايه‌هاى عمومى كه حق امامان اهل‌بيت عليهم السلام بوده‌اند.
خامساً: ائمۀ اهل‌بيت عليهم السلام به خاطر اين كه حكومت‌ها با آنان هماهنگى نداشته‌اند و حكومت در اختيار آنان نبوده و بر سرمايه‌هاى عمومى تسلط نداشتند و از سويى در محاصرۀ دشمن قرار داشتند، از اين‌رو، به پيروانشان اجازه دادند تا در آنها تصرف نمايند.
امّا برخى از احاديث مثل حديث عمر بن يزيد، كه مسمع بن عبدالملك مى‌گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: من در بحرين غواصى كرده، چهارصد هزار درهم به دست آورده‌ام، يك پنجم آن را كه معادل هشتاد هزار درهم است، خدمت شما آورده‌ام و اين حق شماست كه خداوند در اموال ما قرار داده است.