24اين انسان‌هاى شريف، براى حفظ دين مقدس اسلام در برابر تربت پاك‌شان مى‌ايستيم و مى‌گوييم:
«اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا انْصارَ دينِ اللّٰهِ و انْصارَ رَسوُلِهِ عَلَيْهِ و آلِهِ السَّلامُ، سَلامْ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّٰارِ، اشْهَدُ انَّ اللّٰه اخْتارَكُمْ لِدِيْنِهِ و اصْطَفاكُمْ لِرَسُولِهِ و اشْهَدُ انَّكُمْ قَدْ جاهَدْتُمْ فِى اللّٰهِ حَقَّ جِهادِهِ و ذَبَبْتُمْ عَنْ دينِ اللّٰهِ وعَنْ نَبِيِّهِ»
«درود بر شما اى ياران دين خدا و ياران رسول خدا عليه و آله‌السلام، درود بر شما به صبرى كه كرده‌ايد، چه خوب خانه‌اى است فرجام شما، گواهم كه خدا شما را براى دينش برگزيده و براى رسولش انتخاب كرده، و گواهم كه شما به راستى براى خدا جهاد را ادا كرديد و از دين خدا و از پيغمبرش دفاع نموديد...»
مساجد سبعه
در دامنۀ اين كوهسار بى‌حاصل، هفت مسجد كوچك و بزرگ، هر كدام در گوشه‌اى، در كنار يك جادۀ پر رفت و آمد آرميده‌اند.
در اين وادى بى‌آب و علف همه چيز ساده و غم‌انگيز است، به هر سو كه نظر مى‌افكنى، نشانه‌اى از يادگارها و خاطراتى را مى‌يابى كه به زبان خود سخن مى‌گويند و با لحن خويش با معبودشان راز و نياز مى‌كنند.