34دادن طريق نجات از مهالك دنيوى و عقبات اخروى دانا و توانا است؟!
بديهى است وقتى كه انسان مانند كرمها و حشرات سر خود و رها و بدون رهنما باشد، و خداوند عالم او را در عرصه هولناك زندگى مهمل و بدون كتاب گذارد، در گرداب نادانى و نابينايى خود فرو رفته و به گمراهى و ضلالت گرايش مىيابد و تربيت زشت حيوانى و اميال پست شهوانى بر او غالب خواهد گشت.
پس روح شريعت جز اين نيست كه افراد انسانى را داراى ايمان سازد و از آلودگى و فساد اخلاق پاك نمايد و از تربيت فاسد و شرارت و آزار آنها نسبت به يكديگر باز دارد و فضيلت انسانى را كه تربيت سياسات از آن عاجز است، و روشهاى اصلاحى نسبت به آن قاصر، در ايشان محقق و به اخلاق فاضله مؤدّب سازد.
برترين كمال و هدف نهايى از زندگى در اين دنياى فانى و بالاترين مقام در عالم باقى، همانا شناختن خداوند متعال و معرفت به اسماء حسنى و اوصاف عاليه او كه سرچشمۀ شادمانى و منبع خير و نور است مىباشد، و رهايى جان از دل بستگىهاى پست مادى و ارتقاء به عالم ملكوت اعلا فقط منوط به آن است.
چگونه چنين نباشد؟ حال اينكه شناختن خداى تعالى و يكتا دانستن او استوارترين جايگاه روح و پناهگاه عواطف و آرامشگاه عقل است، و هنگامى كه انسان به اين درجه از معرفت نائل شد بارگاه خداوند مهربان توجه او را به خود جلب كرده و قوايش به