55مورد سئوال قرار مى‌گيرد در اين جهت فرقى بين عهد با خدا و عهد با بندگان وى نيست، بلكه به طور مطلق وفاى به عهد جزو خواسته شارع مقدس است:
«اَوْفُوا بِالْعَهْدِ انَّ الْعَهْدَ كٰانَ مَسْئُولاً»؛ 1
«به پيمان خود وفا كنيد
كه البته از پيمان بازخواست مى‌شود.»
خداوند در قرآن حضرت اسماعيل پيامبر - ص - را (صادق الوعد) خوانده و از او چنين ياد مى‌كند:
«اِنَّهُ كٰانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وكٰانَ رَسُولاً نَبِيّاً»؛ 2
«همانا اسماعيل
درست عهد و فرستاده و پيامبر بود.»
در مورد امام صادق - ع - در بيان اين كه حضرت اسماعيل به چنين مقامى رسيده فرمود: حضرت اسماعيل - ع - با شخصى در خارج مكه و در محلى به نام «صفاح» وعده گذاشت، مدتى طولانى در آنجا اقامت گزيد و به جهت نيامدن آن مرد، به قدرى بر سر تعهد و پيمان، خويش باقى ماند كه مردم مكه نسبت به وى نگران گشتند و چون او را يافتند و از ماجرا مطلع شدند به نزد آن مرد شتافتند و به او گفتند: اى دشمن خدا با پيامبر خدا وعده مى‌گذارى و به آن وفا نمى‌كنى؟! آن مرد با شتاب به سوى اسماعيل آمد و عرض كرد:
اى پيامبر خدا! مرا ببخش كه وعده را فراموش كرده بودم.
اسماعيل فرمود: به خدا سوگند اگر نمى‌آمدى تا قيامت همين جا مى‌ماندم.