83فقهىشان انجام دهند، امّا وقتى فقه و احكامشان را از امام باقر و امام صادق - عليهماالسلام - نمىگيرند و به رهبرى عترت طاهر ايمان ندارند و به ولايت تكوينى و تشريعى آنها معتقد نيستند، باطنشان انكار ولايت است و به صورت حيوانيت ظهور مىكند، در نتيجه حجّ و زيارت و صوم و صلوة آنها عبادت مقبول نخواهد بود. اين صحنه گرچه در عرفات اتفاق افتاده است ليكن ممكن است مشابه اين در صفوف طولانى نمازهاى جماعت هم اتفاق بيفتد. در صفوف طولانى نمازهاى جماعت كه رقم آنها به چهارصد يا پانصد هزار مىرسد نيز نمازگزار واقعى كم باشد. بنابر اين ولايت نقش كليدى دارد و در روايات آمده است كه: والى دليل و راهنماى خطوط كلّى دين است. اگر دين مبنا و پايههاى اوّليهاى دارد و به نام نماز، روزه، زكات، حجّ و مانند آن، والى دليل و راهنما بر آنها است. مُجرِى، مفسّر، مبيّن و حافظ حدود احكام دين است. متخلّفان را مجازات و امتثال كنندگان را تشويق و تأييد مىكند و حدود الهى را حفظ مىنمايد.
همانگونه كه امير مؤمنان على - عليهالسلام - در وصيتنامهاش فرمود:
«اقيموا هذين العمودين و اوتدوا هذين المصباحين.»
مراد از دو عمود و دو مصباح، 1 قرآن و عترت است كه وصيّت فرمود: كه اين دو مشعل فروزان؛ قرآن و عترت (ولايت) را همچنان افروخته و روشن نگاه داريد كه كار و امور شما به دست اينها انجام گيرد كه اينان رهبران الهى هستند. اگر كسى حقيقت ولايت را عمداً رها كند گرچه به نماز، روزه، زكات و حجّ عمل نمايد، چون فاقد آن سرّ است،