45خداوند مى‌فرمايد: مُحرم بايد از بسيارى تمتّعات و اعمال‌كه درخارج از احرام مجاز بوده، چشم بپوشد؛ از قبيل تمتّعات جنسى، سخنان بيهوده گفتن، جرّ و بحث و مجادله و كشمكشهاى معمولى وبى‌ارزش وبه طوركلى ترك لذّتهاى مادى واميال وهواهاى نفسانى.
نكتۀ مهم ديگرى كه در آيه آمده، وادار كردن حاجى به تهيّۀ توشۀ سفر است؛ زيرا در آن زمان بعضى از زائران كه خود را مهمان خدا مى‌شمردند هيچگونه زاد و توشه‌اى با خود برنمى‌داشتند، بدون زاد و توشه رفتن بعد از اسلام هم، كم و بيش در بين زائران بخصوص عرفا معمول بوده است:
«نقل است كه گروهى پيش بُشر آمدند از شام و گفتند «عزم حج داريم، رغبت كنى با ما؟»، بشر گفت: «به سه شرط: يكى آنكه هيچ برنگيريم و از كس هيچ نخواهيم و اگر بدهند قبول نكنيم» گفتند: «اين دو توانيم اما اينكه بدهند و قبول نكنيم نتوانيم» بشر گفت: «پس شما توكّل به زاد حاجيان كرده‌ايد!» 1
دستور تهيّۀ توشه، منحصر به توشۀ مادّى نيست بلكه در وراى آن، توشۀ معنوىِ پرهيزگارى، تقوا، اداى ديون و... نيز نهفته است. به علاوه، درسهايى كه مى‌توان از متقدّمان در اين مراسم گرفت؛ از معتقدانى همچون: هاجر، اسماعيل، ابراهيم و نيز منكرانى مانند ابرهه و....
على عليه السلام در لحظات آخر حيات خود مى‌فرمايد:
«الله الله في بيت ربكم ، لا تخلوه ما بقيتم فإنّه ان ترك لم تناظروا».
حضرت هشدار مى‌دهد كه: شما را به خدا تا زنده هستيد دست از خانۀ خدا نكشيد كه اگر زيارت آن ترك شد، مهلت داده نمى‌شويد و موجوديّت شما به خطر خواهد افتاد. 2
دشمنان اسلام نيز به اهميّت حج واقفند كه مى‌گويند: