265
مكّه مى‌خواهى و كعبه‌ها مدينه پيش تو است
شاعر در قصيدۀ ديگرى كه در بى‌وفايى دنيا و مردم سروده، از كعبه و صفا و مروه و... سخن گفته و متذكّر شده است كه كعبۀ واقعى دل است و عزلت گزيدن و توجّه به دل كردن حجّ است و زانو در بغل گرفتن و انديشيدن سعى بين صفا و مروه و... بتهاى هوا و هوس را از دل بيرون ريختن:
در اين منزل اهل وفايى نيابى
بيا كعبۀ عزّت دل زعزّى
توجّه خاقانى به كعبه در غزليّات او نيز فراوان است، بطورى كه در غزلى ضمن شكايت از غزان و خرابيهايى كه به بار آورده‌اند گفته است:
دلهاى ما قرار گه درد كرده‌اند