208جلوه مى‌داد ولى اكنون كه تو او را رمى كرده و از خود رانده‌اى، ممكن است بالطايف الحيل برگردد و بيش از پيش به تو صدمه بزند، پس مراقب باش ديگر اجازۀ بازگشت به او مده و از اين پس در حرفۀ خودت با صداقت رفتار كن».
از سيم طرارى مشو به مكّه
ماميز چنين زهر و شهد بر هم 1
6 - عطاى رازى،
شاعر قرن پنجم (متوفاى سال 491 ه . ق.) كه مثنويهاى «برزونامه» و «بيژن‌نامه» منسوب به اوست. وى سلطان ابراهيم را مدح كرده و قصر او را به كعبۀ ابراهيم خليل عليه السلام تشبيه كرده و نه تنها با غلوّ بيش از حدّ شاعرانه، بلكه در حدّ شرك و كفر كعبه را در برابر قصر سلطان ابراهيم به تعظيم واداشته و گفته است:
برآورد سلطان براهيم از زر
همو در شريطۀ تأبيديّۀ ضمن قصيده‌اى، كعبه را از بناهاى جاويدان مى‌داند و مى‌گويد:
تابود كعبه و منا و صفا
هر چند رازى مدّاح است و از اين كلمات مقدّس مكّه و كعبه و... براى ستايش ممدوح استفاده كرده، ولى براى آنها ارزش بيش از حد قائل شده است.
7 - مسعود سعد سلمان لاهورى،
(متوفاى سال 515 ه .ق.) از قصيده سرايان بزرگ قرن پنجم، معاصر غزنويان و سلجوقيان است. او مدّتها در زندان به سر برده و در حبسيّه سرايى مشهور است. مسعود سعد در ضمن اشعار و مديحه‌هاى خود، از عظمت و