206در نظر شاعر قربانى تنها سربريدن گاو و گوسفند و... نيست. حاجى بايد در آن مرحله خود را به خدا نزديك ببيند و نفس شيطانى‌اش را قربانى كند.
وى فلسفۀ ايستادن در مقام ابراهيم را تسليم محض و صادقانه در برابر خداوند مى‌داند. طواف حاجى حول خانۀ كعبه يادآور طواف فرشتگان و ملائكه حول عرش عظيم الهى و بيت المعمور است.
ناصر خسرو فلسفۀ سعى بين صفا و مروه را به صفاى درون رسيدن و دو جهان را در پرتو صفاى درون ديدن و دل را از آتش دوزخ درامان داشتن مى‌داند و مى‌گويد:
حاجى در بازگشت بايد انسانى ديگر باشد. تمام منيّتهاى خود را دفن كرده، انسانى الهى شده باشد و باز گردد. اين چنين حجّى حّج مقبول است، اين فلسفه‌ها و اهداف را در قصيدۀ معروف خود آورده است:
حاجيان آمدند با تعظيم
گفت: نى! گفتمش زدى لبيّك