32(صندوقها را كه ظاهراً) به عنوان پيشكش بود،نزد قصير فرستاد،قصير كه تصور نمود اين صندوقها اموال متعلّق به او مى‌باشد (صندوقها را در خانۀ زباء گذاشت)،مردان شبانه از درون صندوقها خارج گشتند و قوم«زباء»را به هلاكت رسانيدند.«زباء»موفق به فرار شد و ابن عدى براى دستگيرى او به تعقيب وى پرداخت.هنگامى كه او را دستگير كرد، «زباء»با سمى كه آماده كرده بود،خود را مسموم كرد و گفت:«به دست خودم مى‌ميرم نه به دست عمرو».
دولت لخميان در عراق
پادشاهان حيره،از دست نشاندگان دولت ايرانيان بودند.(پادشاهان ايرانى) به عنوان پيشگيرى از هجوم روميها و هر گروه ديگرى كه از سمت غرب قصد آنان مى‌نمود،آنان(پادشاهان حيره) را يارى مى‌كردند؛همچنانكه روميان،از«غسانيان»به عنوان سَدّى در مقابل حملۀ مخالفين،از سمت شرق استفاده مى‌كردند.
لخميان،(كه به بنى نصر مشهور بودند) نزد پادشاهانِ ساسانى داراى منزلتى ويژه بودند،به طورى كه از احترام و تجليلِ خاصّى بهره‌مند بودند.پادشاهان ساسانى، لخميان را،به ملوكِ عرب نامگذارى كردند،تا آنجا كه شهرت آنان در ميان قبايل عرب داراى موقعيت ويژه‌اى گرديد بطوريكه همواره نمايندگان و شعراى فراوانى از ميان قبايل عرب،نزد لخميان مى‌آمدند و آنان را مورد مدح و ثناى خويش قرار مى‌دادند،كه از آن ميان مى‌توان نابغۀ ذبيانى،و طَرفَه و متلمّس و حسّان و جز اينها را نام برد.
پادشاهان لخمى،اغلب افرادى با همّت و بزرگ منش و عاليمقام بودند.
مشهورترين آنان در ميان عرب،«نُعمان بن مُنذر»بود كه نامبرده اندكى پيش از دوران اسلامى مى‌زيسته است،اين دولتِ مقتدر عربى،از سال(628-268) ميلادى حكومت مى‌كرده است.
اينك در جدول زير،نام پادشاهان و تاريخ حكومتِ آنان و نيز گوشه‌اى از كارهاى مشهور آنان را،به نظر شما مى‌رسانيم: