22سوى مناطق مورد دلخواه خود بر حسب ارتفاع زمين‌ها يا كاهشِ آب آن به جريان مى‌انداختند.اين سدّ همانى است كه به«سد العرم»معروف مى‌باشد و نخستين بار،از سوى«يثعمر»پادشاه«سبأ»،در قرن ششم پيش از ميلاد بنا گرديد،-نام اين پادشاه را اخيراً بر روى كوه بَلق در برابر سد ياد شده بر روى سنگ يافته‌اند-پس از او،جانشينان وى مواردى را بر آن اضافه نمودند بطورى كه اين سدّ و آبِ آن آنچنان مفيد گرديد كه تمامى صحراى آن منطقه را حاصلخيز كرده و محصول فراوانى را در سرزمين يمنِ شرقى به عمل آورد.اين سدّ صحراى خشك را به كشتزارها و مزارع فراوانى تبديل نمود،تا آنجا كه سرزمين سمت راست آن را به«بهشت راست»و سرزمين چپ‌اش را به«بهشت چپ»،تعبير مى‌كردند.
اين سدّ 1همچنان پابرجا بود،تا اينكه قسمتى از آن ويران گرديده و آب انبار شده در پشت آن آنچنان زيانى را به آن منطقه وارد ساخت كه در نتيجه آن حكومت سبأ از ميان برداشته شد و مردمان آن دچار پراكندگى گرديدند و در اين ميان بخشى از آنان كه «خزاعه»بودند به سوى مكه و بخش ديگرى از آنان يعنى«اوس»و«خزرج»،به يثرب (مدينه) و قسمتى بنام«أَزْد»،به عمان و يمامه و«مزيقيا»كه«غسانيان»از آنان به شمار مى‌آمدند به شام و«لخميان»كه منذريها از آنان به شمار مى‌آمدند،به عراق كوچ كردند.
و بدين صورت،سلسلۀ«سبأ نخستين»،به پايان رسيد كه در مَثَل مى‌گويند:جمعيت سبأ پراكنده و متفرق گرديد.