32چنانچه در سابق رسم بود به تمنّاى اين معنى از طرف حضرت قائم عليه السلام حج مى‌كردند، و هر كه قدرت نداشته، نايب مى‌گرفت كه از طرف آن حضرت عليه السلام حج بكند؛ به همين طريقه يك نفر از شيعه‌ها در زمان سابق پول داده، ابومحمّد دعجلى 1 را از جانب آن حضرت نايب گرفته كه برود حج بكند؛ و اين ابومحمّد، مرد پيرى بود صالح، و او را دو پسر بود يكى صالح و ديگرى فاسق، و ابومحمّد از آن زر، حصّه 2 به آن فاسق هم داد؛ خودش حكايت مى‌كند كه به عرفات رسيدم، جوانى ديدم گندم‌گون، خوش روى و خوش لباس كه پيش از همه كس به دعا و تضرّع مشغول بود، چون وقت روانه‌شدن مردم بود به من ملتفت شده گفت : ياشيخ، از خدا شرم ندارى ؟ گفتم : از چه باب يا سيّدى و مولاى ؟ فرمود كه : حجّة 3 به تو مى‌دهند از براى آنكه مى‌دانى و تو از آن زر به كسى مى‌دهى كه شراب مى‌خورد و صرف فسق مى‌كند و نمى‌ترسى كه چشمت برود ؟ و اشارت به چشم من كرد، و من خجل شده روانه شدم و چون به خود افتادم هر چند نظر كردم او را نديدم و از آن روز بر آن خجلت يافتم و بر آن چشم كه حضرت به آن اشارت فرموده‌بود مى‌ترسم. و شيخ‌الطائفه محمّدبن نعمان المفيد عليه‌الرحمة روايت كرده كه :
چهل روز تمام نشده بود كه [ در] همان چشمش قُرحه 4 پيدا شد و نابينا گشت 5 (و دانست كه آن جوان حجّةاللّٰه بود و او را نشناخته).
و مطلقاً نيابت از طرف مؤمنين ثواب بسيار دارد، خاصّه به نيابت جناب پيغمبر صلى الله عليه و آله و حضرت فاطمه عليها السلام و ائمّه معصومين عليهم السلام حجّ نمودن، ثواب عظيم دارد.