66-«اين، در صحيفههاى نخستين، در كتاب ابراهيم وموسى است.» 1
*تاريخ گواه است كه در صدر اسلام، «مصحف» در بارۀ دفتر يا كتاب جلد شده به كار مىرفت. حتى پس از درگذشت پيامبر، مصحف نام قرآن نبود، بلكه هر كتاب مجلّدى را مصحف مىگفتند.
-ابن ابى داوود سجستانى در بارۀ گردآورى قرآن در مصحفى، از محمد بن سيرين نقل مىكند: وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله درگذشت، على عليه السلام سوگند ياد كرد رداء بر دوش نيندازد مگر براى نماز جمعه، تا اينكه قرآن را در مصحفى جمع كند.
-ابو العاليه نقل مىكند:
«آنان قرآن را در خلافت ابو بكر در مصحفى گرد آوردند.»
وى همچنين نقل مىكند:
«عمر بن خطاب فرمان به گردآورى قرآن داد و او اول كسى است كه قرآن را در مصحف جمع كرد.» 2
اين جملهها حاكى است كه در آن روزگار، مصحف به معناى دفتر بزرگ و يا كتابى مجلد بوده كه اوراق را از پراكنده شدن حفظ مىكرده، سپس به مرور زمان اختصاص به قرآن يافته است.
*روايات پيشوايان ما حاكى است، حتى در زمان آنان، لفظِ مصحف به معناى كتاب و يا دفتر مكتوب بوده است.
-امام صادق عليه السلام فرمود:
«هركس قرآن را از روى مصحف (برگهاى مجلد) بخواند، از