44 الف) دختر گرامى پيامبر صلى الله عليه و آله با ابو بكر بيعت نكرد و بيعت امامى را بر گردن نداشت، آيا نعوذ باللّٰه مرگ او مرگ جاهليت بود؟

ب) كسى كه خود را امام زمان معرفى مى‌كرد، امام واقعى نبوده، بلكه در جايگاه امام واقعى نشسته بود.

مورد نخست را نمى‌توان انتخاب كرد؛ زيرا دختر گرامى پيامبر صلى الله عليه و آله همان بانويى است كه خداوند او را از هر رِجْسى تطهير كرد و پيامبر صلى الله عليه و آله در باره‌اش فرمود:

«فَاطِمةُ سَيِّدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ». ¹

ونيز فرمود:

«يَا فَاطَمة إِنَّ اللّٰه يَغضِبُ لِغَضَبِكِ وَيَرْضَى لِرِضَاكِ». ²

پس بايد گفت: او طاهرۀ مطهّره بوده و هرگز بر خلاف فرمان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله عمل نكرده است.

در اينجا نتيجه مى‌گيريم:

حضرت فاطمه با كسى كه بيعت نكرد، امام واقعى نبوده و به يقين وقتى از دنيا رفت، بيعت امامى بر گردنش بوده و او كسى جز على‌بن ابى‌طالب عليه السلام ، وصىّ رسول اللّٰه، نبوده است.

به گفتۀ بخارى (به فرض صحّت گفتار وى) على عليه السلام پس از شش ماه بيعت كرد، اين سخن حاكى از آن است كه اين انتخاب، از نظر امام انتخاب صحيحى نبود؛ زيرا آن حضرت هرگز از امر مشروع كناره‌گيرى نمى‌كرد.

شگفت است كه اين همه مدارك تاريخى بر مظلوميت زهرا و