53فراوان بگرييد و اندك بخنديد كه به رسوايىِ آن [فتنه]گرفتاريد... و كى خواهيد توانست لكّۀ ننگ كشتن سلالۀ خاتم پيامبران را بشوييد...».
در پاسخ نويسنده پيش از اين يادآور شديم كه كوفيان در آن هنگام اساساً شيعه نبوده‌اند و در ميان قاتلان حسين عليه السلام حتى يك شيعىِ بنام وجود نداشته است و باز گفتِ اين سخن ديگر جاندارد و زينب كبرى و فاطمۀ صغرى عليها السلام مردم كوفه را در آن هنگام نكوهيده‌اند و چنان كه در سخن آن دو هويداست شيعيان را نكوهش نكرده‌اند.
نويسنده گمان مى‌كند امام صادق عليه السلام براى شيعه روشن كرده است كه خداوند ايشان را نكوهيده و رافضه نامشان نهاده. او به روايتى استدلال مى‌كند كه در آن شيعه نزد امام صادق عليه السلام آمدند و عرض كردند:
«ما را چنان زشت مى‌خوانند كه ديگر پُشتمان شكسته و دلهامان مرده است و كارگزاران بر پايۀ حديثى كه فقيهانشان براى آنان روايت مى‌كنند ريختن خون ما را روا مى‌شمرند. امام صادق عليه السلام فرمود:
مقصودتان «رافضه» است؟ عرض كردند: آرى. امام عليه السلام فرمود: نه به خدا سوگند، اين نام را آنها به شما نداده‌اند و خداى، شما را بدان ناميده است» (كافى، ج 5، ص 34).
پاسخ به نويسنده اين است كه اين حديث سندى ضعيف دارد، زيرا در ميان راويان آن نام سهل بن زياد ديده مى‌شود كه، بنا به مشهورِ مورد قبول نزد علما 1، ضعيف است، چنان‌كه نام محمّد بن سليمان نيز در