52«شنيدم كه امام صادق عليه السلام به ابوبصير فرمود...»، در حالى كه اگر مقصود امام همۀ شيعيان بود راوى مى‌گفت: «امام صادق عليه السلام به ما چنين و چنان فرمود».

اگر هم بپذيريم كه مقصود امام عليه السلام همۀ شيعيان بوده است بيشترين دلالت اين حديث آن است كه امام عليه السلام سه تن از شيعيان را نيافته كه سخن او را پنهان دارند و اگر جز اين مى‌بود ديگر بر خود روا نمى‌داشت پاره‌اى از علومش را از ايشان نهان دارد. اين سخن هيچ دلالتى بر عدم ايمان شيعه يا انحراف آنها از خط اهل‌بيت عليهم السلام ندارد كه البتّه امرى كاملاً آشكار است.

به ديگر سخن بيشترين دلالت اين حديث آن است كه امام عليه السلام ايشان را از آن رو كه احاديث امامان عليه السلام را پنهان نمى‌كنند و آن را براى مخالفان بازگو مى‌كنند نكوهيده است و اهل‌سنّت اين كار را ستوده مى‌پندارند، زيرا كتمان را دروغ و دورويى مى‌دانند.

نويسنده از كتاب احتجاج، جلد دوم، صفحۀ 28 به نقل از فاطمۀ صغرىٰ عليها السلام آورده كه فرموده: «اى اهل كوفه! اى اهل فريب و نيرنگ و خود پسندى! خداوند ما اهل‌بيت را به شما مبتلا كرده و شما را به ما مبتلا گردانده است. ما آزمونى نيكو داديم و شما ناسپاسىِ ما كرديد و به تكذيب ما برخاستيد...».

نويسنده همچنين به نقل از زينب، دخت اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌آورد كه به كوفيان فرموده: «اما بعد، اى مردم كوفه، اى اهل فريب و نيرنگ كه از يارى دريغ مى‌ورزيد! آيا بر برادر من مى‌گرييد؟ آرى، به خداى كه