305بپذيرد شيعۀ اماميه به دوازده امام باور دارند، زيرا اين احاديث و جز آن از احاديثى است كه همه در روايت آن همداستان‌اند و موافق و مخالف آنها را معتبر مى‌دانند.
نويسنده ادّعا مى‌كند: [ شيعيان ] از جبرئيل(رض) و روح الامين - چنان‌كه خداوند او را در قرآن كريم توصيف كرده - متنّفرند و مى‌گويند او در امانت خيانت كرده، زيرا مى‌بايست بر على عليه السلام فرود مى‌آمد، ولى از او منحرف شد و بر محمّد صلى الله عليه و آله فرود آمد و بدين سان در امانت، خيانت كرد 1.
در پاسخ‌وى بايدگفت كه‌تعجّب من‌از اين‌نويسنده از ميان نمى‌رود؛ نويسنده‌اى كه ادّعا مى‌كند پس از كاوش و پژوهش به بطلان مذهب شيعه باور يافته و در ضمن دلايل خود چنين افتراهاى آشكار و دروغهاى رسوايى را مى‌آورَد كه دشمنان شيعه از ديرباز بى‌هيچ دليل صحيحى يا گواهى معتمَد آنها را تكرار مى‌كنند و نويسنده براى اين افترا حتّى يك مأخذ را معرفى نمى‌كند تا بدان مراجعه شود، يا مأخذ معروفى را نام نمى‌بَرد تا بدان اعتماد كنيم و اين مخالف با اقتضاى بحث علمى و انصافى است كه نويسنده ادّعا مى‌كند، اگر چه نويسنده در هر آنچه تاكنون در اين كتاب نگاشته نه با بحث علمى آشنا بوده نه با انصاف.
چنان‌كه شگفتى از اين جماعت از ميان نمى‌رود؛ جماعتى كه بى‌شرمى و زدن افترا در آنها به اين حد رسيده، و حال آنكه كتب شيعى