285احمد كاتب كارى آسان است، ولى اثبات آن، براى او دشوار خواهد بود. امام مهدى عليه السلام براى خود چهار سفير برگزيد كه به قداست، تقوا و پاكدامنى، به شهادت دست دوست و دشمن، شهره بودند و از ايشان دغل كارى و چنگ انداختن به گردآورى مال يا حُبّ رياست نقل نشده است. نخستين سفير، ابوعمرو عثمان بن سعيد عمرى رحمه الله وكيل دو امام هادى و امام عسكرى عليهما السلام بوده است. او مردى معتَمد و بزرگوار بود كه از سوى اين دو امام عليهما السلام ستايش مى‌شد و زنجيرۀ نيابت از او به ديگر نوّاب كشيده شد.
نويسنده مى‌گويد: اينك ببينيم امام دوازدهم، معروف به قائم يا منتظر، هنگام خروج چه مى‌كند: 1 - شمشير بر تازيان مى‌كشد.
«مجلسى روايت مى‌كند كه امام منتظر در ميان تازيان براساس جفر احمر عمل مى‌كند، يعنى آنها را مى‌كشد» (بحارالانوار، ج 52، ص 318).
پاسخ وى آن است كه اين حديث، سندى ضعيف دارد، زيرا در سند آن نام محمّد بن سنان ديده مى‌شود، چرا كه احمد بن محمّد بن عيسى از عبداللّٰه بن سنانِ ثقه روايتى نقل نمى‌كند و اين محمّد - چنان‌كه بارها گفته آمد - ضعيف است. از ديگر كسانى كه در اين سند ديده مى‌شود رفيد وابستۀ ابن (يا ابو) هبيره است كه در كتب رجالى توثيق نشده است.
با ناديده گرفتن سند اين روايت، اين احتمال وجود دارد دليل آنكه مهدى عليه السلام در ميان عرب كشتار مى‌كند آن است كه ايشان در سرزمين عرب ظهور مى‌كند و عرب نه تنها در برابر او سر به تسليم فرود نخواهند