20بنابراين، ظهور مذهب شيعه نيز به اين تاريخ باز مى‌گردد.
روشن است كه اين دو ديدگاه با يكديگر تنافى نداشته، و هريك در جاى خود صحيح است.
برخى از محققان نيز به اين نكته توجه نموده و دو مطلب مزبور را به عنوان دو جنبه يا دو مرحله از يك نظريه دانسته‌اند. علامه سيد محسن امين نخست به تبيين وجود تفكر و عقيده‌ى شيعى در عصر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم و ناميده شدن عده‌اى از مسلمانان به نام شيعه پرداخته و آن گاه ظهور تشيع را در جريان بحث و گفت و گوى مسلمانان در مورد مسأله‌ى خلافت يادآور شده و چنين گفته است:
در بحث قبل دانستى كه در زمان پيامبر گروهى از مسلمانان شيعه‌ى على عليه السلام به شمار مى‌آمدند، آن گاه در جريان اختلاف در مسأله‌ى امامت با زير پاگذاشتن سفارشات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ، انصار به مهاجران گفتند: از هر يك از ما و شما رهبرى برگزيده شود، و مهاجران به دليل اين كه از قوم و عشيره‌ى پيامبرند، و امامت بايد در قريش باشد، جلو افتادند و ابوبكر را خليفه پيامبر دانستند امّا گروهى از بنى هاشم و مهاجران و انصار طبق دستور رسول‌خدا صلى الله عليه و آله و سلم امامت على عليه السلام را برگزيدند، آنان همان شيعيان بودند. 1