18پيغمبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم بسيار ديده مى‌شود». 1
با دقت در اين نظريه روشن مى‌شود كه مقصود اين نيست كه در عصر رسالت گروهى امامت على عليه السلام را پذيرفته و گروهى آن را نپذيرفته‌اند و بدين جهت گروه نخست شيعه ناميده شده‌اند، تا گفته شود در آن زمان اختلافى در اين باره پديد نيامده بود، بلكه مقصود وجود گروهى از صحابه است كه به احاديث نبوى در مورد على عليه السلام و شأن و منزلت او نزد پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم توجه نموده و به اين دليل به او ارادت مى‌ورزيدند، و پيروى از او را راه درست و پيروى از پيامبر مى‌دانستند. برخى از اين افراد، همان كسانى‌اند كه پس از رحلت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم از هواداران و پيروان خاص امام على عليه السلام به شمار مى‌آمدند. اين گروه را پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم شيعه‌ى على ناميده است.
اما گروهى ديگر از دانشمندان، تاريخ پيدايش شيعه را پس از رحلت پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم و در ارتباط با اختلاف مسلمانان در مسأله‌ى خلافت و امامت، و به عبارت ديگر در ماجراى سقيفه بنى ساعده مى‌دانند؛ زيرا در سقيفه در ارتباط با جانشين پيامبر و رهبر مسلمين نخست دو پيشنهاد شد. عده‌اى از انصار سعد بن عباده را براى خلافت و رهبرى پيشنهاد كردند، و گروهى از مهاجران به خلافت ابوبكر رأى دادند. و پس از گفتگوهايى كه ميان دو گروه رخ داد، ماجرا به نفع گروه دوم پايان يافت، و از سوى ديگر،