61 [125 362] - خواستگارى در حال احرام، بنابر اقوى جايز است و احتياط ¹ در ترك است.

[126 363] - رجوع به مطلقۀ رجعيّه، در حال احرام، مانع ندارد.

[127 364] - اگر محرم زنى را با علم به حكم، براى خود عقد كند، آن زن بر او حرام دائمى مى‌شود؛ واگر با جهل به حكم عقد كند، عقدْ باطل است، ولى حرام دائمى ² نمى‌شود، هرچند احتياط آن است ³ كه با آن زن ازدواج نكند؛ خصوصاً اگر با او نزديكى هم كرده باشد.

[128 365] - در احكام ذكر شده، ظاهراً فرقى بين عقد موقّت و دائمى نيست.

[129 366] - اگر محلّ، محرمه‌اى را عقد كند، احتياط آن است ⁴ كه با او نزديكى نكند و او را طلاق داده و هيچ وقت با او ازدواج نكند.

[130 367] - اگر كسى زنى را براى محرمى عقد كند، اگر هر سه عالم به حكم ⁵ باشند، با فرض دخول، بر هر يك از آنها، يك شتر كفّاره است؛ و بدون دخول، كفّاره ندارد؛ و اين حكم ثابت است چه زن و عاقد، مُحِلّ باشند يا محرم؛ ولى اگر بعضى از آن‌ها حكم را مى‌دانند و بعضى نمى‌دانند، فقط بر آن‌كه مى‌داند، كفّاره است.

4 - استمناء

[131 368] - چهارم - استمناء با دست يا غير آن، هرچند به‌خيال، يا ملاعبه با شخصى، يا حتى همسر خود، به‌هر نحو كه باشد، در صورت خروج منى، كفارۀ آن يك شتر است. ⁶