129اللّٰه اكبر بگويد و اين دعا بخواند:
اللّٰهمّ ادحر عنّي الشّيطان، اللّٰهمّ تصديقا بكتابك و على سنّة نبيّك صلّى اللّٰه عليه و آله، اللّٰهمّ اجعله حجّا مبرورا و عملا مقبولا و سعيا مشكورا و ذنبا مغفورا.
پنجم آن كه در وقت جمرۀ عقبه رو به جمره كند و پشت بقبله.
ششم آن كه دورى او از جمره در وقت رمى ده زرع يا پانزده زرع شرعى باشد.
هفتم آن كه آن سنگ‌ريزه را بر شكم انگشت زهگير گذارد و به پشت بند اوّل انگشت شهادت بيندازد.
هشتم آن كه آن سنگ‌ريزه را برچيده باشد نه آن كه سنگ را بشكند و به سنگريزه‌هاى آن رمى كند.
نهم آن كه سنگ ريزه‌ها را از مشعر الحرام برچيده باشد.
دهم آن كه سنگ ريزه‌ها را بشويد.
يازدهم آن كه هر يكى از سنگ ريزه‌ها بمقدار بند بالاى انگشت باشد.
دوازدهم آن كه هر يك از سنگ ريزه‌ها رنگى مختلف داشته باشد .
فعل دوّم [قربانى كردن]
از افعال ثلثه مناسك منى كه روز عيد به جا آوردن آن واجب است قربانى كردنست و در آن ده امر واجب است و شش امر سنّت امّا
ده امر واجب
اوّل آن كه قربانى گوسفند يا بز يا گاو يا شتر باشد و اگر غير از اينها را مثل اسب يا آهو قربانى كند آن قربانى صحيح نيست.
دوّم آن كه اگر قربانى گوسفند باشد كمتر از هفت ماهه نباشد و اگر بز يا گاو باشد يك سال تمام كرده باشد و در سال دوّم داخل شده باشد و اگر شتر باشد پنج سال تمام كرده و در سال ششم داخل شده باشد.
سيّم آن كه بيمار نباشد و كرى نداشته باشد و لاغر و لنگ و خصى و گوش بريده نباشد و شاخ او نشكسته باشد.
چهارم آن كه كلّ آن از يك شخص باشد پس جايز نيست كه ديگرى در قربانى او شريك باشد.
پنجم آن كه در وقت كشتن قربانى نيّت چنين كند كه اين قربانى را مى‌كشم در حجّ اسلام و حجّ تمتّع از براى آن كه واجب است تقرّب به خدا.
ششم آن كه نيّت را مقارن اوّل ذبح سازد اگر قربانى غير شتر باشد و مقارن اوّل نحر سازد اگر قربانى شتر باشد و نحر آنست كه كاردى يا حربه در گوى كه ميانه بيخ كردن و سينۀ شتر واقع است بزند.
هفتم استدامت حكمى يعنى بر حكم نيّت بودن تا آخر ذبح و تا آخر نحر.
هشتم آن كه خود مباشر كشتن قربانى گردد يا كسى را نايب خود سازد و نيّت چنين كند كه اين قربانى را مى‌كشم به نيابت فلان در حجّ اسلام و حجّ تمتّع از براى آن كه واجبست به اصاله و بر من بنيابة تقرب به خدا و اولى آنست كه هر دو نيّت كنند.
نهم قربانى كردن در روز عيد واقع شود اگر متعذّر باشد در باقى ايّام ماه ذى حجّه جايز است.
دهم آن كه بعضى از آن را تصدّق كند و بعضى را خود بخورد و بعضى را هديه كند . و امّا
شش امرى
كه در قربانى كردن سنّت است
اوّل آن كه اگر قربانى گوسفند يا بز باشد بايد كه نر باشد و اگر