155- به هنگام جاهليت استراحت زير چادرهاى غير چرمى روا نبوده است، ولى اين عمل در اسلام بلامانع است.
6- كشك ساختن و استفاده از تفت دادنى (سرخ كردنى) با روغن جايز نبوده است.
7- در صفا و مروه دو بت تعبيه شده بود كه مردم دور آنها طواف مى‌كردند و آنها را مسح مى‌نمودند و معمولًا در آنجا به ذبح قربانى مى‌پرداختند.
8- اصولًا قسمتى از مناسك اسلامى، نسبت به تمام حاجيان اجرا نمى‌شده است و به خصوص قريش براى خود امتيازاتى قائل بودند و خود را از بعضى مناسك معاف مى‌دانستند؛ امتيازات مزبور به عنوان «حُمْس» در تاريخ ثبت شده است.
حُمْس
اصل اين ماده به معناى شدت و تصلّب است. در تاج العروس آمده: «اصل ماده حمس به معناى شدت در امرى است، چون تشدد در دين و حمس لقب قريش و كسانى بوده است كه از قريش متولد شده باشند يا از كنانه و جديله باشند (كه در حرم ساكن بوده‌اند) ... و كسانى كه در جاهليت پيرو آنها بوده‌اند.» 1
سپس مى‌افزايد: «حمس» براى قريش، كنانه، جديله و پيروان آنها در جاهليت لقب شده بود. در نامگذارى آنان به حمس اين وجه‌ها را آورده‌اند:
1- از آن جهت كه ايشان در دين و شجاعت متصلّب بوده و شدت به خرج مى‌دادند.
2- به واسطه التجاى آنان به حمساء؛ زيرا كعبه را از آن رو كه با سنگ‌هاى سفيد مايل به سياه بنا شده بود «حمساء» مى‌گفتند.
3- از آن رو كه قريش در حرم شريف نزول كرده بودند (چرا كه در آن روزگار حرم و يا كعبه را حمساء مى‌گفتند).