47راهنمايى كنند. آنان همچون پيامبر خدا(ص) معصوم‌اند و همه شايستگى‌هاى لازم را در مرجعيت دينى و زمامدارى امور دنيايى مردم دارند. قرآن مجيد در آيه ديگر مى‌فرمايد:
... آنچه را رسول [خدا](ص) به شما داد، آن را بپذيريد و از آنچه شما را نهى كرد، كناره بگيريد و تقواى الهى پيشه كنيد كه همانا خداوند عذابش سخت است. 1
از اين آيه شريفه دو مطلب فهميده مى‌شود:
الف) مقصود از «ما آتاكُمُ» هرچيزى از رسول خدا اعم از سخن، رفتار و تقرير اوست.
ب) كلمه «الرسول» بر علت لزوم پيروى از پيامبر اعظم(ص) دلالت دارد؛ به اين بيان كه چون او فرستاده خدا براى هدايت مردم به كمال و رستگارى است، هركس بخواهد به اين مقصد برسد، بايد از سنت آن حضرت پيروى كند. در غير اين صورت، «هركس خدا و رسول او را نافرمانى كند، به‌تحقيق به گمراهى آشكارى دچار شده است». 2
آيا اين فرمان خداوند فقط براى زمان معينى مثل عصر رسالت و افراد مشخصى در آن زمان بوده است يا علاوه بر آن، زمان‌هاى بعد و مردمان ديگر را تا روز قيامت دربرمى‌گيرد؟ به‌يقين اين دستور، عام و ابدى است؛ زيرا قرآن كريم رسول الله(ص) را اسوه‌اى نيكو به مردم معرفى كرده است تا آنان با پيروى از اين انسان كامل در دنيا و آخرت به