26هريك از پيشوايان معصوم(عليهم السلام) كه مجال و مناسبتى مى‌يافتند، شيوه اجتهاد صحيح و پسنديده را به ياران خود مى‌آموختند؛ براى نمونه، عبدالاعلى مولى آل‌سام از ياران امام صادق(ع) نقل كرده است:
به آن حضرت گفتم: «ناخن انگشت پايم كنده شده است، پارچه‌اى بر آن گذاشته‌ام، چگونه براى وضو بر آن مسح كنم؟» آن حضرت فرمود: «حكم اين مسئله و مانند آن از كتاب خداى عزوجل (قرآن) فهميده مى‌شود. خداوند بزرگ فرموده است: «هيچ سختى در دين بر شما گذارده نشده است.» پس روى پارچه را مسح كن». 1
زراره نيز مى‌گويد:
به امام باقر(ع) گفتم: «از كجا مى‌توان فهميد در وضو بايد قسمتى از سر و پا را مسح كرد؟» آن حضرت خنديد و فرمود: «پيامبر خدا(ص) حكم اين مسئله را بيان فرموده است و علاوه بر آن در قرآن نيز وجود دارد؛ زيرا خداوند درباره شستن صورت مى‌فرمايد: صورت‌هايتان را بشوييد. 2 از آن مى‌توان فهميد كه مقصود، شستن تمام صورت است. درباره شستن دست‌ها نيز حد آن يعنى تا مرفق (آرنج) را مشخص كرده و فرموده است: و دست‌هايتان را تا آرنج بشوييد. 3 اما درباره مسح سر و پاها فرموده است: و قسمتى از سر و (نيز) پاهايتان را تا برآمدگى آنها مسح كنيد. 4 يعنى حرف «باء»