23است، شايسته است هرچند به اجمال به بيان حقيقت انسان از منظر قرآن كريم بپردازيم. از نگاه قرآن، انسان از دو بُعد آفريده شده است: بُعد جسمانى و بُعد روحانى؛ چنان‌كه مى‌فرمايد:
إِذْ قٰالَ رَبُّكَ لِلْمَلاٰئِكَةِ إِنِّي خٰالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ* فَإِذٰا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سٰاجِدِينَ (ص: 71 و 72)
به ياد آور آن زمان را كه پروردگارت به ملائكه گفت: «من بشرى از گل خواهم آفريد. متوجه باشيد كه چون از اسكلتش بپرداختم و از روح خود در او بدميدم، همگى برايش به سجده بيفتيد.
چنان‌كه ملاحظه مى‌شود آيه شريفه به صراحت بيان مى‌كند كه انسان از دو بعد آفريده شده است، نخست بُعد جسمانى: إِنِّي خٰالِقٌ بَشَراً مِنْ طِينٍ ، و سپس بُعد روحانى: وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي . همچنين مى‌فرمايد:
وَ إِذْ قٰالَ رَبُّكَ لِلْمَلاٰئِكَةِ إِنِّي خٰالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصٰالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ* فَإِذٰا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سٰاجِدِينَ (حجر: 28 و 29)
و چون پروردگارت به ملائكه گفت مى‌خواهم بشرى از گلى خشكيده، از لايه‌اى سياه خلق كنم، پس چون كار او را به پايان رسانيدم و از روح خود در او دميدم؛ بايد كه برايش به سجده افتيد.
نكته ديگر آن است كه از منظر قرآن، رابطه نفس انسان نسبت به بدن به منزله ميوه نسبت به درخت و روشنائى نسبت به روغن- با وجه تشابه دور- است؛ يعنى نفس در ابتداى وجود، عين بدن است. آن‌گاه با تولّدش از بدن ممتاز شده، تا اينكه به تدريج كاملاً مستقل گرديده، به طورى كه