35را سزاوار آتش جهنم مى‌دانند و تنها خود را فرقه ناجيه مى‌شمارند. آنها براى تحقق اين هدف (سركوب گفتمان مخالف) به دو روش روى مى‌آورند.
روش اول: ترور فكرى مخالفان
وهابيان براى رسيدن به اين هدف از سه شيوه استفاده مى‌كنند:
الف) دستور به كناره‌گيرى از مخالفان
آنان از پيروان خود مى‌خواهند هيچ‌گونه ارتباطى كه موجب نزديك شدن به بدعت‌گذاران (مخالفان) مى‌شود، نداشته باشند و از افكار و آراى آنان دورى كنند. براى تحكيم اين هشدارها، چنين وانمود مى‌كنند كه شرع مقدس، به چنين مسئله‌اى امر نموده است و به قاعده‌اى به نام «هجر مبتدع» كه براى آنان داراى اهميت فراوانى است، استناد مى‌كنند.
ب) ترويج اتهام‌زنى به مخالفان
آنان به مخالفان فكرى خود، انواع اتهام همچون كافر، مشرك، بدعت‌گذار، گرفتار آتش دوزخ، دشمن سنت نبوى و توحيد مى‌بندند. بلكه بالاتر، براى از صحنه خارج كردن مخالف خود، با آبروى شخص و خانواده او بازى مى‌كنند و گاهى او را نفوذى يهوديان در صفوف مسلمانان معرفى مى‌كنند. البته اين رفتارها، ريشه در گذشتگان اين فرقه نيز دارد؛ براى مثال، عباراتى مانند «المرجئة مثل الصائبين، المرجئة يهود القبله، الرافضة اكفر من اليهود والنصاري» در كتاب‌هايشان وجود دارد.