34به هدف خود، يعنى مبارزه با عقايد مسلمانان مى‌رسيد و از سوى ديگر، ابن‌سعود، در اين اوضاع، قدرت خود را گسترش مى‌داد.
كوتاه سخن اينكه محمد بن عبدالوهاب، مردم را به توحيد، اما توحيد غلطى كه خود باور داشت، دعوت مى‌كرد و هركس دعوت او را مى‌پذيرفت، خون و مالش در امان مى‌ماند؛ وگرنه خون و مالش، همانند كافر حربى، حلال و مباح مى‌شد. جنگ‌هاى وهابيان در نجد و خارج از نجد از قبيل يمن، حجاز، كربلا و اطراف سوريه و عراق، بر همين پايه استوار بود. سرانجام شيخ محمد بن عبدالوهاب در سال1206ه .ق درگذشت و پس از او، پيروانش روش او را ادامه دادند. 1
بررسى عملكرد وهابيت
براى شناخت يك جريان و مكتب، راه‌هاى گوناگونى وجود دارد. از جمله اين راه‌ها، بررسى عملكرد و دستاوردهاى آن است. در ادامه، گوشه‌اى از عملكرد وهابيت را از نظر مى‌گذرانيم:
1. عملكرد وهابيت درباره مخالفان
حسن بن على سقاف، در اين‌باره مى‌گويد: وهابيان، گفتمان مخالف و نقد بر آراى خود را برنمى‌تابند و به هر شيوه، بر سر انديشه‌هاى مخالف مى‌كوبند. آنان بر وجود تفكرات و مدارس اصيل دينى در تاريخ تفكر اسلامى سرپوش مى‌گذارند و غير خود