408. بدرالدين عينى (متوفاى 885 ه.ق) نوشته است:
بدعت، چيزى است كه حادث شده و براى آن، دليل و اصلى در شرع نيست كه در عرف شرع، به آن بدعت مىگويند؛ ولى اگر براى آن، اصل و دليلى باشد كه شرع بر آن دلالت كند، بدعت نخواهد بود. 1
9. سيوطى (متوفاى 911 ه.ق) نوشته است: «البدعة عبارة عن فعلة تصادِمُ الشريعه بالمخالفة او توجب التعاطي عليها بزيادة او نقصان». 2
10. ابن حجر هيتمى (متوفاى 974 ه.ق) مىنويسد: «بدعت، امرى است كه برخلاف دستور شرع و ادله عام يا خاص آن ايجاد شود». 3
11. نووى (متوفاى 676 ه.ق) نوشته است: «ايجاد چيزى كه در زمان پيامبر(ص) نبوده است». 4
12. طريحى (متوفاى 1085 ه.ق) نوشته است: «بدعت، نوآورى در دين است؛ كارى كه ريشه در كتاب و سنت نداشته باشد و بدانسبب، بدعت نام گرفته است كه پايهگذار و مؤسس عمل، آن را از جانب خود، ابداع كرده است». 5
13. لكنوى معتقد است: «چنانچه بعد از صحابه، بدون اجازه شارع، چيزى از دين كم يا زياد گردد، بدعت گويند». 6