3504. با توجه به عملكرد بزرگان حديث و ديدگاه انديشوران اهل سنت درباره روايات اهل بدعت و راويان شيعى، مى‌توان گفت كه ايشان صحت مذهب راويان را براى نقل احاديث از آنان، هرچند به‌عنوان اصل و در مقام احتجاج، لازم ندانسته‌اند و در صورت احراز صداقت و ضبط راويان، به گرايشات مذهبى ايشان توجهى نداشته‌اند. بنابر همين قاعده، از تعداد قابل توجهى راويان صدوقى، روايت نقل كرده‌اند كه ازمنظر اهل سنت، به تشيع و فساد مذهب متهم‌اند و در تأييد مذهب خويش نيز روايت نقل كرده‌اند. اين روش (پذيرش بى‌قيدوشرط روايات مبتدعه)، گوياترين منهج در كيفيت تعامل بزرگان حديث و رجال، به‌ويژه بخارى و مسلم، با راويان شيعى است؛ زيرا ايشان، روايات آنان را بدون هيچ قيدى پذيرفته‌اند.
5. راويان اهل سنت، از جايگاه خاصى نزد انديشمندان شيعى برخوردارند؛ به‌طورى‌كه اخبار ايشان، با عنوان «حديث موثق» شناخته مى‌شود. بنابراين، با احراز وثاقت راوى، وى ازنظر اعتبار، شرايط را دارد و اخبار ايشان پذيرفته مى‌شود.