328الصَّحِيح: هَذَا جَازَ القنطرة يَعْنِي بذلك انه لَا (يُلْتَفت) إلى مَا قيل فِيهِ وهكذا نعتقد به ونقول، ولا نخرج عنه إلَّا ببيانٍ (شافٍ) وحجَّة ظاهرة تزيد في غلبة الظنِّ على المعنى الذي قدَّمناه من اتّفاق الناس بعد الشيخين على تسمية كتابيهما بالصحيحين ومن لوازم ذلك تعديل رواتهما. ¹

اهل سنت همچنين معتقدند، همان‌گونه كه خود بخارى نام كتابش را «الجامع المسند الصحيح» نهاده و تصريح كرده كه تنها احاديث صحيح را در اين كتاب جمع‌آورى كرده ² و آن را حجت بين خود و خدايش قرار داده است ³، بعد از وى نيز جمهور اهل سنت، اتفاق كرده‌اند كه اين دو كتاب را «صحيحين» بنامند. البته لازمه قول به «صحيح» دانستن هريك از اين دو كتاب، عدالت و تزكيه جميع راويانى است كه نامشان در اسناد احاديث مسند كتب صحيح بخارى و مسلم ذكر شده است. ⁴

انديشمندان رجالى و حديثى اهل سنت، تصريح كرده‌اند كه چنين اتفاقى، به‌منزله اتفاق امت بر عدالت همه راويانى است كه نامشان در اسناد احاديث مسند اين دو كتاب ذكر شده، و اين را از راه‌هاى ثبوت عدالت راوى دانسته‌اند. اين مطلب تا به امروز، اصلى مسلّم و خدشه‌ناپذير نزد ايشان، پذيرفته شده است. ابن دقيق العيد در باب «معرفة الثقات من الرواة» نوشته است:

احراز وثاقت راوى از سه طريق امكان‌پذير است:

1. تنصيص بر وثاقت راوى؛

2. ذكر نام راوى در يكى از كتب ثقات، همراه با لفظى كه بيانگر تزكيه باشد؛

3. نقل روايت بخارى و مسلم يا يكى از اين دو، از راوى.