288
نواصب معتقدند كه على(ع) عثمان را كشته!
ابن حجر معتقد است كه چون نواصب، على(ع) را قاتل عثمان مى‌دانند، اين بغضشان ديانت است. اين ادعاى بى‌دليل نيز به چند علت باطل است:
اولاً : اگر بنا باشد كه اعتقاد و دين‌دارى به باطل، موجب آن شود كه خداوند كسى را معذور بدارد، بى‌شك يهود و نصارا نيز در كفر و دشمنى با پيامبر(ص) معذور بودند؛ زيرا آنان به پيروى از عالمان دينى و راهبان مذهبى خود، به كذب آن حضرت اعتقاد داشتند!
ثانياً : اگر ادعاى ابن حجر درست باشد، بايد بتوان همين مبنا را درباره قاتلان عثمان، از جمله طلحه و عايشه پذيرفت. آيا ابن حجر و ديگران مى‌پذيرند كه بگوييم تدين به بغض طلحه و برخى از صحابه ديگر، به‌سبب شركت آنان در قتل عثمان، جايز است؟! گفتنى است طبق نقل جمهور علماى اهل سنت، طلحه شديدترين صحابه به عثمان‌بن‌عفان بوده است. 1 درست به‌همين‌دليل بود كه مروان‌بن‌حكم، با اينكه در جنگ جمل كنار طلحه بود، با مشاهده پايان جنگ تيرى در كمان گذاشت و طلحه را به قتل رساند و به‌اين‌ترتيب، انتقام عثمان را از وى گرفت. بعدها عبدالملك مروان گفت: «اگر پدرم نگفته بود كه او طلحه را كشته است، تمامى فرزندان طلحه را به خونخواهى عثمان مى‌كشتم». 2
بنابراين براساس روايت صحيح نبوى، دوستى على(ع) مطلقاً نشانه ايمان و بغض و دشمنى با آن حضرت، بدون هيچ قيدى، نشانه نفاق است. 3
نتايج
1. از مهم‌ترين كاركردهاى اين قاعده، تضعيف و موضوع‌شمردن بسيارى از روايات مناقب و فضايل اهل بيت(عليهم السلام) است.