279خوارج مى‌خواهند آنچه را پيامبر(ص) آورده است، مدفون سازند. عبدالله‌بن‌مسلم مروزى مى‌گويد:
ابتدا با محمدبن‌سيرين هم‌نشينى داشتم؛ تاآنكه مدتى وى را ترك كردم و به اباضيه پيوستم. پس از چندى، پى‌بردم آنان سنت رسول خدا(ص) را زير پا مى‌نهند. نزد ابن سيرين بازگشتم و آنچه را مى‌دانستم، به او گفتم. ابن سيرين در پاسخ گفت: «چرا با اقوامى هم‌نشين مى‌شوى كه مى‌خواهند آنچه را پيامبر آورده است، مدفون سازند؟!» 1
حقيقت تلخ
قاعده مطرح‌شده، چنان تأثير شگرفى در نوع نگرش برخى انديشمندان، داشت كه گاهى جنايت‌كارترين افراد، توثيق شده‌اند و در مقابل، افراد بى‌گناهى كه تنها جرمشان نقل روايتى بوده است كه آن را هم از مشايخ خود شنيده‌اند، به بدترين الفاظ و عبارات جرح مى‌شوند. حتى گاهى باعث مى‌شود، برخى از چهره‌هاى سرشناس، سخنان خود را درباره دورى از تعصبات به فراموشى سپارند 2و براى خواسته‌ها و اعتقادات خود، سخنان پيامبر(ص) را توجيه و تأويل كنند.
انديشمندان رجال و حديث، با دو دسته از راويان مواجه‌اند: دسته‌اى كه به‌تصريح عالمان جرح‌وتعديل، ناصبى بوده و بغض و عداوت حضرت على(ع) را داشته‌اند. دسته‌اى نيز آن حضرت را دوست داشته و روايات فضايل و مناقب آن حضرت را نقل كرده‌اند؛ اعم از آنكه شيعه باشند يا نباشند.
برخى از رجاليان اهل سنت، در مواجهه با اين دو گروه از راويان، دچار تناقضات