86گرامى فرمود:

«بَرَزَ الإِيْمانُ كُلُّهُ إِلى الشِّركِ كُلِّهِ» ¹؛ «همه ايمان با همه شرك روبرو گرديد».

پس از كشته شدن عمروبن‌عبدوَد به دست اميرالمؤمنين(ع) بنا بر نقل متواتر شيعه و سنى، پيامبر فرمود:

«لَضَرْبَةُ عَلِي يَومَ الخَنْدَقِ أَفْضَلُ مِنْ عِبادَةِ الثّقْلَيْن» ²؛ «همانا ضربت على(ع) در روز خندق، از عبادت جن و انس برتر بود».

جنگ خيبر

در جنگ خيبر چند نفر را پيامبر(ص) به مقابله با يهوديان خيبر فرستاد، ولى كارى از پيش نبردند. پيامبر فرمودند:

لَأُعْطِيَنَّ الرَّايَةَ غَداً رَجُلاً يُحِبُّ اللهَ وَرَسُولَهُ وَيُحِبُّهُ اللهُ وَرَسُولُهُ كَرَّاراً غَيْرَ فَرَّارٍ. ³

فردا پرچم را به مردى مى‌سپارم كه خدا و رسول را دوست دارد و آنها نيز او را دوست مى‌دارند. حمله‌افكنى كه فرار نكند.

آن‌گاه فرمود: «على كجاست؟» گفتند: «دچار درد چشم است». پيامبر در حق ايشان دعا كردند و على را به ميدان نبرد فرستادند. ⁴ آرى، در اين جنگ بود كه «مرحب خيبرى»، قهرمان بزرگ يهود، به هلاكت رسيد و در قلعه به دست آن حضرت از جاى كنده شد و قلعه‌ها يكى پس از ديگرى فتح گرديد.

ردّ شمس

در سال هفتم هجرت، هنگام عصر، پيامبر اكرم(ص)، هنگام نزول وحى سر بر زانوى على گذاشت و استراحت كرد (به‌نقل ديگر على را دنبال مأموريتى فرستاد) و نماز عصر آن حضرت قضا شد. پيامبر دست به دعا برداشت:

«اللَّهُمَّ