12گشته كه در زبان قرآن و بيان نورانى اهل‌بيت(عليهم السلام)، نشانه بقا و تداوم دين شناخته شده است. قرآن كريم، كعبه را عامل هدايت جهانيان معرفى مى‌كند: (إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبٰارَكاً وَ هُدىً لِلْعٰالَمِينَ) (آل عمران: 96).

اميرمؤمنان على(ع) نيز آن را عَلَم و پرچم اسلام مى‌داند:

«جَعَلَهُ سُبْحانَهُ وَتَعالى لِلِاسْلامِ عَلَماً» ¹؛ زيرا كعبه نماد پايندگى دين مقدس اسلام و تعاليم حيات‌بخش آن است. برپايى هرساله مناسك حج نيز حاكى از استقرار و پايندگى دين و حاكميت قوانين آن در پهنه گيتى است. كعبه مى‌تواند چراغ راه كسانى باشد كه در شناخت اسلام و برنامه‌هاى آن به انحراف رفته‌اند. به اين صورت كه با ديدن هزاران مؤمن پيرامون خانه حق، متوجه حقانيت اسلام مى‌شوند.

قرآن، كعبه را وسيله قيام همگانى معرفى مى‌كند: (جَعَلَ اللّٰهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرٰامَ قِيٰاماً لِلنّٰاسِ) . (مائده: 97) امام صادق(ع)، تداوم دين را با وجود كعبه و برپايى حج مرتبط دانسته است:

«لا يَزالُ الدِّينُ قائِماً ما قامَتِ الْكعبةُ» ²؛ به اين معنا كه اگر مردم بخواهند زندگى‌شان انتظام يابد و ظلم در جهان برچيده شود، كعبه مى‌تواند ملجأ انام و مشعل هدايت باشد. ³ هدف همه انبياى الهى اين بوده است كه مردم به