52
مسجد قرار دادن قبرها (يعنى نماز خواندن و سجده كردن روى قبرها)
مقتضاى كلام ايشان آن است كه حكم كراهت براى نماز خواندن و سجده كردن روى قبرها، به اعتبار نزديك شدن به محل نجاست است.
به نظر من نهى از مسجد قرار دادن قبرها، در موردى است كه روى قبرها تصاوير و تمثال‌هايى مانند بت قرار دهند. چراكه روايت نقل شده از عايشه و نهى پيامبر اكرم(ص)، به منظور برحذرداشتن مسلمانان از آنچه كه يهود و نصارى با پيامبران خود انجام دادند نيز، به اين معنا دلالت مى‌كند. زيرا آنها بر كشيدن تصاويرى براى حضرت عيسى مسيح و حضرت مريم(عليهما السلام) عادت داشتند. علاوه بر اين نصرانيان اين دو را با خداوند متعال، خدايان سه‌گانه به حساب مى‌آورند و اين تصاوير را عبادت مى‌كردند؛ چنان‌كه خداوند متعال در آيه 171 سوره مبارك نساء مى‌فرمايد: (وَ لاٰ تَقُولُوا ثَلاٰثَةٌ) ؛ «و نگوييد خداوند سه‌گانه است».
شبيه اين روايت‌ها، روايتى است كه احمدبن‌حنبل در مسند خويش از ابى‌عبيده نقل كرده است كه مى‌گويد:
آخرين سخنى كه پيامبر(ص) بر زبان مباركش جارى ساخت اين بود كه فرمود: يهوديان حجاز و مسيحيان نجران را از جزيرةالعرب اخراج كنيد و بدانيد بدترين مردم كسانى هستند كه قبرهاى پيامبران خود را مسجد قرار مى‌دادند. 1
احمدبن‌حنبل وقتى روايتش از عروةبن‌زبير و او نيز از عايشه را نقل كرده كه پيامبر خدا(ص) در بيمارى پايان عمر خود فرمود: «خداوند يهود و نصارى را لعنت كند كه قبرهاى پيامبران‌شان را مسجد قرار دادند» مى‌گويد: «اگر اين مسئله نبود، قبر ايشان آشكار مى‌شد؛ چراكه بيم آن مى‌رفت كه قبر ايشان را مسجد قرار دهند». 2