77محمدبن عبدالوهاب به مرض بدى دچار گرديد و به همان مرض در سال 1206 ه .ق در 91 سالگى از دنيا رفت.
فعاليت محمدبن عبدالوهاب تا زمان مرگش هم در قلمرو دين و هم در قلمرو سياست ادامه داشت. اغلب نوشته‌هاى او كوتاه و همراه با آيات قرآنى واحاديث است. اثر عمده وى كتاب التوحيد است كه چندين بار تجديد چاپ شده است و در بردارنده تعليمات وى مطابق اصول مذهب حنبلى است. كتاب الاصول الثلاثه كتاب ديگرى است كه وى به درخواست امير عبدالعزيز تأليف كرد. در واقع نوعى رساله شرعيات رسمى است.
مشهورترين عالمان مخالف وهابيت
سليمان بن سحيم حنبلى نجدى؛ وى فقيه و اهل رياض بود.
سليمان بن عبدالوهاب تميمى نجدى (م. 1208 ه .ق)؛ وى برادر تنى او است كه از دانش بالاترى نسبت به وى برخوردار بود.
محمدبن عبدالرحمن بن عفالق حنبلى احسائى؛ از علماى بزرگ حنبلى و فقيه فاضلى است.
عبدالله المويس؛ فقيه اهالى حرمه در نجد است و از بزرگترين شيوخ اهل نجد است.
عبدالله بن محمدبن عبداللطيف احسايى؛ يكى از اساتيد او و از سرسختترين مخالفان مسلك وى است. و كتابى با نام «سيف الجهاد لمدعى الاجتهاد» نوشت.