45
ابن تيميه و دشمنى‌هاى مكرر با اهل بيت(عليهم السلام)
از خصلت‌هاى بارز ابن تيميه، مخالفت و دشمنى جدى با اهل بيت پيامبر(ص)، به‌ويژه با اميرالمؤمنين(ع) است. وى در موارد بسيارى به اميرالمؤمنين، حضرت زهرا و ديگر اهل بيت(عليهم السلام) توهين مى‌كند كه برخى از آنها را باهم مرور مى‌كنيم:
پايين آوردن مقام پيامبر اكرم(ص)
ابن تيميه در عادى جلوه‌دادن مقامات پيامبران و اولياى الهى مى‌كوشيد و مدعى بود آنان پس از مرگ، كوچك‌ترين تفاوتى با افراد عادى ندارند. او در اين راستا، مسائلى را در تعارض با ديدگاه علماى جهان اسلام مى‌گويد:
1. سفر براى زيارت پيامبر حرام است؛
2. كيفيت زيارت پيامبر، از كيفيت زيارت اهل قبور تجاوز نمى‌كند؛
3. هر نوع پناه و سايبان بر قبور حرام مى‌باشد؛
4. پس از درگذشت پيامبر، هرگونه توسل به آن حضرت، بدعت و شرك است؛
5. سوگند به پيامبر و قرآن، يا سوگنددادن خدا به آنها شرك مى‌باشد؛
6. برگزارى مراسم جشن و شادى در تولد پيامبر، بدعت به‌شمار مى‌رود.
دشمنى با فضائل اهل بيت(عليهم السلام)
ابن تيميه، فضائل اهل بيت(عليهم السلام) را چنين انكار مى‌كرد: «شيعيان گفته‌اند امامت درست نمى‌باشد، مگر در فرزندان على؛ و يهود گفته‌اند پادشاهى درست نمى‌باشد، مگر در ذريه داوود». 1
وى با اين تعبير، شيعيان را مانند يا پيرو يهوديان مى‌خواند. او در كتاب خود «منهاج السنه» روايات فراوان و معتبر و مسلمى را كه در تمجيد اهل بيت(عليهم السلام) حتى در منابع اهل سنت آمده است، رد مى‌كند و آنان را ساخته دروغ‌پردازان مى‌خواند.